OI ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Της Ευσεβίας Γεωργίου
Μέλος Δ.Σ. ΣΕΓΔΑΜΕΛΙΝ – ΠΕΟ
Η θέση της γυναίκας στην εργασία και γενικότερα στην κοινωνία μας απασχολούσε πάντα. Οι γυναίκες έφυγαν από της παραδοσιακές, χαμηλόμισθες εργασίες και μπήκαν στα γραφεία, στα μαγαζιά, στις επιχειρήσεις. Στη σύγχρονη εποχή οι γυναίκες άρχισαν να αναλαμβάνουν καινούργιες θέσεις εργασίας. Υπάρχουν γυναίκες επιχειρηματίες ή γενικά υψηλόβαθμα στελέχη περισσότερα από ότι στο παρελθόν και ασκούν τα καθήκοντα τους με επιτυχία.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν είναι εύκολα για τη γυναίκα ακόμα και σήμερα και παρόλο ότι είναι δυναμική και δραστήρια καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια απέναντι στους «άρρενες» αντιπάλους της. Έτσι πρέπει να προσπαθήσει διπλά από ότι ένας άντρας ώστε να αποδείξει την αξία της.
Επιπλέον, δεν μπορούμε να αψηφήσουμε την ανάγκη της για οικογένεια και κυρίως για την μητρότητα που πολλές φορές μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στη σταδιοδρομία της. Η μητέρα είναι συνήθως αυτή που θα βάλλει στην άκρη την εργασία της για την ανατροφή των παιδιών της.
Πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι δυσκολίες όμως παραμένουν όσον αφορά τις συνθήκες και την αμοιβή. Η κοινωνική ευθύνη για τη θέση της γυναίκας στην εργασία και του προβλήματος της γυναικείας καταπίεσης στην εργασία της, είναι αναμφίβολα μεγάλη. Τη μάχη όμως για αλλαγή θα πρέπει να δώσουν πρώτα και κύρια οι ίδιες οι γυναίκες.
Ο αριθμός των ανήλικων κοριτσιών που εργάζονται σε όλο τον πλανήτη είναι πολλά εκατομμύρια. Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός. Ο σύγχρονος καπιταλισμός στηρίζεται στην εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας, γιατί είναι πιο φτηνή από την ανδρική και εξυπηρετεί τις «απαιτήσεις» των επιχειρήσεων.
Λόγω των ατομικών συμβάσεων εργασίας, υπάρχει έντονο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ακόμα και για την ίδια θέση εργασίας. Η ιδιωτικοποίηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα σίγουρα θα επεκτείνει αυτό το πρόβλημα και σ’ αυτό το χώρο.
Σε πολλές περιπτώσεις εντάσσονται στην εργασία με πολύ κακούς όρους, με αποτέλεσμα να χάνουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων (συλλογικές συμβάσεις, άδειες, επιδόματα, σταθερό ωράριο κ.λπ.).
Η υπεράσπιση όλων αυτών των κατακτήσεων, που σήμερα καταστρατηγούνται καθημερινά, αποτελούν αντικείμενο πάλης για τη Συντεχνία μας και του Συνδικαλιστικού μας Κινήματος.
Υπάρχει όμως δυστυχώς και η άλλη πλευρά, οι άνεργες γυναίκες. Δυστυχώς τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ ψηλά. Η κυβέρνηση θα πρέπει να βρει τους τρόπους για ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας, ώστε όλες και όλοι να έχουμε πρόσβαση στην εργασία.
Αποτέλεσμα της ανεργίας η φτώχεια. Η τεράστια πλειονότητα των φτωχών ατόμων είναι γυναίκες και παιδιά. Η φτώχεια προκύπτει από την εκμετάλλευση του πλούτου, της εργασίας της εργατικής τάξης. Πλήττει σε μεγάλο βαθμό τα πιο καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα που επωφελείται αποκλειστικά και μόνο το κεφάλαιο.
Δυστυχώς σήμερα η κυβέρνηση επιβάλλει πολιτικές λιτότητας, εγκαταλείπει τους άνεργους, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους και γενικά τους εργαζόμενους και επιδεινώνει τους όρους εργασίας.
Οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα για να αναδείξουν τα προβλήματά τους. Σε πολλούς χώρους εργασίας, δυστυχώς η συνδικαλιστική οργάνωση είναι απούσα. Γι’ αυτό οι γυναίκες εργαζόμενες πρέπει να οργανωθούν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα τις βοηθήσουν να αναδείξουν τις διαστάσεις της γυναικείας καταπίεσης μέσα και έξω από το χώρο εργασίας. Μπορούν να οργανωθούν σε επιτροπές ανά χώρο δουλειάς για να υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα βρουν το δρόμο για υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και κατ’ επέκταση των ιδιαίτερων προβλημάτων των εργαζόμενων γυναικών.
Οι εργαζόμενες γυναίκες προσφέρουν πολλά, στην οικογένεια, στην κοινωνία και ευρύτερα όπου χρειάζεται, τους αξίζει σεβασμός και εκτίμηση. Όπου αυτά δεν αναγνωρίζονται πρέπει να τα διεκδικούμε.