ΈΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
Του Άθου Ελευθερίου
Γ.Γ. της ΣΕΓΔΑΜΕΛΙΝ – ΠΕΟ
Το ομιχλώδες σκηνικό για τα εργασιακά ζητήματα άρχισε να ξεκαθαρίζει. Όχι τόσο για μας, που γνωρίζαμε εξαρχής τους στόχους και επιδιώξεις των εργοδοτών και Τροϊκανών, αλλά και για όσους για διάφορους λόγους δεν ήθελαν να το παραδεκτούν, ή να το πιστέψουν.
Υπενθυμίζω τις θέσεις της ΟΕΒ το 2011, πως στον ιδιωτικό τομέα λίγο – πολύ όλα λειτουργούν σωστά και το πρόβλημα ήταν ο ευρύτερος Δημόσιος τομέας, που έφερε και την ευθύνη για όλα τα προβλήματα. Όταν πέτυχαν εκεί τους στόχους τους, απαίτησαν πολύ περισσότερα στον ιδιωτικό τομέα.
Απαίτησαν παγοποίηση της ΑΤΑ στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, δηλώνοντας πως δεν θα θέσουν θέμα στον ιδιωτικό τομέα. Όταν το πέτυχαν, στον ιδιωτικό τομέα απαίτησαν όχι μόνο παγοποίηση, αλλά και ουσιαστικό κουτσούρεμα της.
Συμφωνήθηκαν σε επιχειρήσεις μειώσεις, κύρια σε ωφελήματα και όρους εργασίας, σε κάποιες περιπτώσεις και σε μισθούς για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με επαναφορά τους με τη λήξη της συμφωνίας. Τώρα απαιτούν τη συνέχιση τους με περαιτέρω μειώσεις, που σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνούν το 50% και άρχισαν να θέτουν και θέμα για μόνιμη ρύθμιση τους. Δηλαδή χωρίς επαναφορά τους με τη λήξη των συμφωνιών.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η δήλωση αξιωματούχου της ΟΕΒ, πως «κάποιος μισθός είναι καλύτερος από το μηδέν» και ότι «οι εργασιακές σχέσεις σε αυτή την περίοδο, τίθενται σε δεύτερο πλάνο». Γίνεται πλέον σε όλους ξεκάθαρο πως στόχος τους είναι η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων.
Σε αυτό το παιγνίδι συμμετέχει και η κυβέρνηση, που σιγοντάρει με διάφορες ευκαιρίες αυτές τις θέσεις. Ήδη αυτά τα θέματα έχουν ενταχτεί στις απαιτήσεις της Τρόικα και σύντομα θα τα συνδέουν και με τις εκταμιεύσεις των δανείων.
Πρόσφατα υπέρ αυτών των θέσεων προστέθηκε και η φωνή του Προέδρου του Δημοσιονομικού Συμβουλίου που έκανε αναφορά σε χάσμα απολαβών του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Ποια είναι όμως η σημερινή πραγματικότητα για την πλειοψηφία των εργαζόμενων. Τους μειώνουν μισθούς και ωφελήματα, τους διαφοροποιούν τους όρους εργασίας, σε αρκετές περιπτώσεις μονομερώς και στο τέλος τους παίρνουν και τις θέσεις εργασίας.
Ενώ οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ψάχνουν για ψωμί, τους κατηγορούν πως ψάχνουν για παντεσπάνι. Δεν αντιλαμβάνονται πως με αυτό τον τρόπο, δεν αφήνουν πολλές επιλογές στους εργαζόμενους; Ουσιαστικά τη μόνη επιλογή που τους αφήνουν είναι την αντίδραση τους. Τη δυναμική αντίδραση.
Είναι για αυτούς τους λόγους που πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα και όλοι οι εργαζόμενοι να βρίσκονται σε εγρήγορση και ετοιμότητα. Για να αντιμετωπίζουν αυτές τις επιθέσεις με ενότητα και δυναμικά.
Οι αντιδράσεις των εργαζομένων πρέπει να είναι άμεσες και ανάλογες των επιθέσεων που θα δέχονται. Αυτό μπορεί να γίνεται τόσο σε επιχειρησιακό, όσο και σε κλαδικό επίπεδο, ανάλογα με την περίπτωση. Εάν και όταν χρειάζεται πρέπει να γίνεται και σε πανεργατικό επίπεδο.
Οι εργαζόμενοι στις σημερινές συνθήκες, μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις δεν έχουν να χάσουν τίποτα, αντίθετα έχουν να κερδίσουν πολλά.