ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΑΜΠΗ ΚΥΡΙΤΣΗ, Γ.Γ ΠΕΟ – ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

Tιμώντας όπως αρμόζει την 8η του Μάρτη, την Παγκόσμια μέρα αγώνα για τα δικαιώματα της εργαζόμενης γυναίκας θα πορευτούμε σε λίγο στους δρόμους της Λευκωσίας διαδηλώνοντας την απαίτηση μας για καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.

 

 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΑΜΠΗ ΚΥΡΙΤΣΗ, Γ.Γ ΠΕΟ – ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Φίλες και φίλοι

Tιμώντας όπως αρμόζει την 8η του Μάρτη, την Παγκόσμια μέρα αγώνα για τα δικαιώματα της εργαζόμενης γυναίκας θα πορευτούμε σε λίγο στους δρόμους της Λευκωσίας διαδηλώνοντας την απαίτηση μας για καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.

Με αυτή την ευκαιρία χαιρετίζουμε συντροφικά την απλή καθημερινή, σημερινή γυναίκα. Αυτή που εργάζεται από το πρωί ως τη νύχτα για ένα μεροκάματο και που τώρα υποχρεώνεται λόγω των αποφάσεων της σημερινής κυβέρνησης να εργάζεται και τα Σαββατοκύριακα. Τη γυναίκα που έχει βιώσει την οδύνη της απόλυσης. Που βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια και υπόκειται σε εκβιασμούς και πιέσεις. Αυτή που αγωνίζεται να μεγαλώσει τα παιδιά της μόνη της, Αυτή που αναγκάζεται να ξενιτευτεί για να τα βγάλει πέρα. Τη γυναίκα που είναι θύμα βίας ή εκμετάλλευσης κάθε μορφής. Την γυναίκα που είναι το πρώτο θύμα της κρίσης, το πρώτο θύμα της επιδείνωσης των όρων και των συνθηκών απασχόλησης στους τόπους δουλειάς, την γυναίκα που μέσα από το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, βλέπει να καταστρέφονται και οι όποιες υποδομές είχαν δημιουργηθεί για να την βοηθήσουν ώστε να είν\αι σε θέση στοιχειωδώς να ασκεί το δικαίωμα της στην εργασία, στην μόρφωση και την οικονομική και κοινωνική ανέλιξη.

Ο αγώνας των γυναικών για ισοτιμία και χειραφέτηση, για μας είναι ξεκάθαρο ότι είναι πρώτα από όλα ταξικός αγώνας. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα της εργατικής τάξης, αντρών και γυναικών, για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς ταξικές, κοινωνικές ή άλλες διακρίσεις.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια την ωμότητα και επιθετικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού. Η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη και του Δημοκρατικού Συναγερμού, υλοποιώντας με μεγάλη προθυμία, τα μνημόνια και τις κυρίαρχες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, επιβάλλει στην Κυπριακή οικονομία και κοινωνία αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές απορρύθμισης και σκληρής λιτότητας.

Σ’ αυτές τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει διάφορα ονόματα, για να ακούγονται πιο εύηχα στα αφτιά μας. «Δημοσιονομική πειθαρχία», ονομάζουν το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους και το κουτσούρεμα των δικαιωμάτων των συνταξιούχων, το κλείσιμο βρέφοπαιδοκομικών σταθμών και τη παραχώρηση τους στην Αρχιεπισκοπή. Τις ιδιωτικοποιήσεις, την αποξένωση και την σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση του Συνεργατισμού τις ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις». Τη προετοιμασία για το ξεσπίτωμα οικογενειών που τις χτύπησε η κρίση και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους στις τράπεζες, την ανοχή στην απορρύθμιση και στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλεται, ιδιαίτερα για τους νέους, τις γυναίκες και γενικά στους πιο ευάλωτους, τα ονομάζουν «προσαρμογή».

Όσο όμως και αν προσπαθούν να ντύσουν την αδικία, την εκμετάλλευση και τις αντιλαϊκές πολιτικές μέσα σε πολυτελή περιτυλίγματα, εμείς δεν μασάμε.

Αυτό είναι το μήνυμα που πρόκειται να στείλουμε μέσα από την σημερινή μας πορεία. Ότι είμαστε εδώ και διεκδικούμε.

Σε μια περίοδο που λόγω της κρίσης ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών έχει εξόφθαλμα ανατραπεί υπερ της εργοδοσίας διεκδικούμε από την πολιτεία ουσιαστική και έμπρακτη στήριξη προς τον κόσμο της εργασίας. Όχι ευχολόγια, συνθήματα και διακηρύξεις με τα οποία έχουμε χορτάσει.

Απαιτούμε νομοθετικά κατοχυρωμένη υποχρέωση όλων των εργοδοτών να εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις και συμφωνίες. Και εκεί που για διάφορους λόγους δεν υπάρχουν τέτοιες συμβάσεις, απαιτούμε μηχανισμό ο οποίος να καθορίζει μέσα από τριμερής διαβουλεύσεις, αξιοπρεπή ελάχιστα όρια για τους μισθούς και τα υπόλοιπα ωφελήματα των εργαζομένων.

Διεκδικούμε επαναοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους που έχει ξηλωθεί. Διεκδικούμε υποδομές οι οποίες θα στηρίζουν την εργαζόμενη γυναίκα, όχι στην θεωρία και στα λόγια αλλά στην πράξη, για να έχουν νόημα οι διακηρύξεις για ισότητα στις ευκαιρίες.

Διεκδικούμε ολοκληρωμένο σχεδιασμό και ανάπτυξη των αναγκαίων συνεργειών μεταξύ κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης, με στόχο την κάλυψη των αναγκών σε δομές φροντίδας, στήριξης και προστασίας νηπίων, παιδιών, βρεφών, ηλικιωμένων και αναπήρων. Γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει σ’ όλα τα σύγχρονα κράτη πρέπει να αποκτήσει όχι μόνο το νομικό υπόβαθρο αλλά και τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους από το κεντρικό κράτος, έτσι που να είναι βασικός πυλώνας προσφοράς υπηρεσιών.

Διεκδικούμε επαναφορά των δικαιωμάτων που έχασαν οι συνταξιούχοι και επανασυζήτηση του πέναλτι 12% για συνταξιοδότηση στα 63.

Διεκδικούμε ΓΕΣΥ στην πράξη και όχι στις διακηρύξεις.

Συνάδελφισσες, συνάδελφοι

161 χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το επικό εκείνο ξέσπασμα, στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, στις 8 του Μάρτη 1857, το οποίο πνίγηκε στο αίμα από τους μπράβους της εργοδοσίας και τις δυνάμεις καταστολής. Από τότε, όλα αυτά τα χρόνια, εκατομμύρια εργαζόμενες γυναίκες έχουν κινητοποιηθεί και έχουν δώσει σκληρούς αγώνες, για ψωμί και τριαντάφυλλα, όπως τόσο εύστοχα, με δυο λέξεις, ο Κάρλ Μάρξ κατάφερε να περιγράψει το περιεχόμενο αυτών των αγώνων.

Σ’ αυτό το δρόμο, σε αυτό πνεύμα της αλληλεγγύης, της ενότητας και της συναδέλφωσης, συνεχίζουμε, γιατί μόνο αυτή η τιμή αξίζει στις πρωτοπόρες που αρνήθηκαν να υποταχτούν στην μοίρα τους και σήκωσαν ανάστημα απέναντι στην εκμετάλλευση, απέναντι στη βία και την καταστολή, απέναντι στην υποτίμηση και στις προκαταλήψεις.

Επιμένουμε λοιπόν. Για μια ακόμα φορά σηκώνουμε τα πανό και τις σημαίες μας και συνεχίζουμε.

Και θα συνεχίσουμε

– Για κοινωνική δικαιοσύνη
– Για ψωμί και τριαντάφυλλα

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ