Εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ χαιρετίζω τις εργασίες του 28ου Συνεδρίου της ΠΕΟ Λάρνακας. Μιας επαρχίας με ηρωική ιστορία ταξικών και κοινωνικών αγώνων και με καθοριστική συμβολή στην δημιουργία και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος του τόπου μας. Επιτρέψετε μου με αυτή την ευκαιρία, να χαιρετήσω ιδιαίτερα τους βετεράνους μας, που μέσα σε πραγματικά αντίξοες συνθήκες κράτησαν ψηλά την σημαία της ταξικής πάλης. Από τους δικούς τους αγώνες αντλούμε εμείς σήμερα όχι μόνο τις εμπειρίες τους, αλλά και το θάρρος και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να ανταποκριθούμε όσο γίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των εργαζομένων.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΓ ΠΕΟ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΕΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ομιλία Πάμπη Κυρίτση, Γενικού Γραμματέα ΠΕΟ
Στο 28o Συνέδριο της ΠΕΟ Λάρνακας, Λάρνακα, 1 Ιουλίου 2017
Εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ χαιρετίζω τις εργασίες του 28ου Συνεδρίου της ΠΕΟ Λάρνακας. Μιας επαρχίας με ηρωική ιστορία ταξικών και κοινωνικών αγώνων και με καθοριστική συμβολή στην δημιουργία και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος του τόπου μας. Επιτρέψετε μου με αυτή την ευκαιρία, να χαιρετήσω ιδιαίτερα τους βετεράνους μας, που μέσα σε πραγματικά αντίξοες συνθήκες κράτησαν ψηλά την σημαία της ταξικής πάλης. Από τους δικούς τους αγώνες αντλούμε εμείς σήμερα όχι μόνο τις εμπειρίες τους, αλλά και το θάρρος και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να ανταποκριθούμε όσο γίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των εργαζομένων.
Το συνέδριο μας, πραγματοποιείται σε μια περίοδο που ο κόσμος ολόκληρος χαρακτηρίζεται από φοβερή διεύρυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας. Ενώ ο πλούτος συσσωρεύεται με απίστευτους ρυθμούς σε ελάχιστους, η φτώχεια και η ανέχεια διευρύνονται και παίρνουν δραματικές διαστάσεις.
Ο ανταγωνισμός για τον παγκόσμιο γεωστρατηγικό έλεγχο και τον έλεγχο των ροών της ενέργειας κλιμακώνεται και τα σπασμένα των τυχοδιωκτισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τα πληρώνουν με βαρύ φόρο αίματος εκατομμύρια θυμάτων, που βιώνουν πλέον ως καθημερινότητα τον θάνατο και τον ξεριζωμό.
Εμείς εδώ την Κύπρο τα αποτελέσματα αυτών των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών, τα έχουμε βιώσει στο πετσί μας. Γι αυτό και γνωρίζουμε καλά ότι καμία κοινωνική κατάκτηση δεν μπορεί να θεωρείται σταθερή όταν η πατρίδα μας παραμένει βίαια διχοτομημένη.
Αυτές τις στιγμές που στο Κράνς Μοντάνα της Ελβετίας βρίσκεται σε εξέλιξη υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών η διάσκεψη για την Κύπρο, το κίνημα των εργαζομένων δεν μπορεί παρά με αποφασιστικότητα και καθαρή φωνή, να επαναβεβαιώνει την ίδια απαίτηση που έχει προβάλει και έχει στηρίξει με πολλές και μαζικές κινητοποιήσεις, κοινές με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας . Απαιτούμε αυτή η διαδικασία επιτέλους να έχει αποτέλεσμα. Θετικό αποτέλεσμα, που να ανοίγει το δρόμο για τη λύση του κυπριακού, ώστε η χώρα μας να απαλλαγεί από την κατοχή και την ξένη στρατιωτική παρουσία και η πατρίδα και ο λαός μας να επανενωθούν κάτω από ένα επανενωμένο και ομόσπονδο κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες, γνωρίζουμε καλά ότι η λύση του κυπριακού δεν εξαρτάται μόνο από τους δυο ηγέτες. Εξαρτάται ασφαλώς και από την στάση της Τουρκίας η οποία είναι η κατοχική δύναμη. εξαρτάται και από την στάση ευρύτερα του διεθνούς παράγοντα, αφού το κυπριακό δεν έχει μόνο εσωτερική πτυχή αλλά έχει και διεθνή πτυχή. Εκείνοι όμως που υποφέρουν από την διαιώνιση του προβλήματος, εκείνοι που αγωνιούν πιο πολύ από όλους για το μέλλον και για την πιθανότητα μονιμοποίησης της διχοτόμησης είναι οι κύπριοι. Οι ελληνοκύπριοι, οι τουρκοκύπριοι, οι αρμένιδες, οι μαρωνίτες και οι λατίνοι. Γι’αυτό και η απαίτηση μας είναι όλοι και ιδιαίτερα οι δυο κύπριοι ηγέτες, να επιδείξουν την μεγαλύτερη δυνατή καλή θέληση και μακριά από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα, όσες δυνατότητες υπάρχουν για ένα θετικό αποτέλεσμα αυτές να εξαντληθούν.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο το κίνημα των εργαζομένων βρίσκεται αντιμέτωπο με σκληρές, νεοφιλελεύθερες αντεργατικές πολιτικές. Τις ίδιες πολιτικές που εδώ στη Κύπρο επιβάλλονται τα τελευταία χρόνια στην πιο ακραία τους έκφραση, λόγω ακριβώς και της οικονομικής και κοινωνικής φιλοσοφίας της κυβέρνησης Αναστασιάδη και του κυβερνώντος κόμματος.
Με βάση τα στοιχεία που καταγράφει στις έρευνες της η ίδια η Eurostad,η Κύπρος είναι σήμερα η χώρα με τον πιο ψηλό ρυθμό διεύρυνσης της κοινωνικής ανισότητας, το πιο ψηλό ποσοστό μακροχρόνια άνεργων και τον πιο ψηλό ρυθμό μείωσης των μισθών. Χώρα δηλαδή όπου ξεκάθαρα, οι φτωχοί γίνονται περισσότεροι και φτωχότεροι αλλά οι πλούσιοι λιγότεροι και πλουσιότεροι.
Η πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων, την οποία η κυβέρνηση μας θεωρεί μεγάλη επιτυχία και για την οποία συχνά πυκνά πανηγυρίζει με κομπασμό, αποδεικνύεται μέσα και από τα ίδια τα στατιστικά αποτελέσματα μια διαδικασία φτωχοποίησης της πλειοψηφίας των πολιτών και μεταφοράς των συνεπειών της κρίσης μονόπλευρα και μονόδρομα στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους.
Αυτό βέβαια εμείς οι συνδικαλιστές δεν περιμέναμε τις στατιστικές για να το διαπιστώσουμε. Το βιώνουμε καθημερινά στις δουλειές και στην κοινωνία. Εκείνο που είναι φανερό είναι ότι εκεί που οι εργαζόμενοι παραμένουν συσπειρωμένοι και οργανωμένοι στη Συντεχνία τους, εκεί παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται και τα εργατικά δικαιώματα.
Δυστυχώς όμως, εκεί και όπου οι εργαζόμενοι δεν είναι οργανωμένοι και δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση και ισχυρή συνδικαλιστική οργάνωση για να την υπερασπιστεί, τα δικαιώματα τους κατακρεουργούνται.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο ρόλος που έχει να διαδραματίσει η ΠΕΟ για την οργάνωση της αντίστασης και για την υπεράσπιση και την διατήρηση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, είναι αποφασιστικής σημασίας. Για μας δεν υπάρχει χώρος ούτε για απογοήτευση ούτε για μοιρολατρία. Δεν τα βάζουμε κάτω. Αν μέσα στις συνθήκες κορύφωσης της κρίσης υποχρεωθήκαμε σε πολλές περιπτώσεις σε ένα βήμα πίσω, αυτό το κάναμε συνειδητά, για να δημιουργηθούν το συντομότερο οι προϋποθέσεις για δυο βήματα μπροστά.
Γι αυτό και μετά την σχετική απόφαση του έκτακτου συνεδρίου της ΠΕΟ το Δεκέμβρη του 2015, έχουμε περάσει στη φάση της αντεπίθεσης. Με την ανανέωση των συλλογικών μας συμβάσεων, διεκδικούμε κατάργηση των ειδικών συμφωνιών μέσα από τις οποίες έγιναν παραχωρήσεις στους εργοδότες και επαναφορά των δικαιωμάτων που είχαν παραχωρηθεί προσωρινά. Στόχος ο οποίος προωθείται με πολλή αποφασιστικότητα και με αρκετή επιτυχία από όλες τις Συντεχνίες της ΠΕΟ.
Ταυτόχρονα, διεκδικούμε νομοθετική κατοχύρωση της υποχρέωσης των εργοδοτών να εφαρμόζουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, έτσι ώστε να προστατεύονται από τη μια οι εργαζόμενοι αλλά να προστατεύεται και ο δίκαιος και υγιής ανταγωνισμός ανάμεσα στις ίδιες τις επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση είναι καιρός να αναλάβει τις ευθύνες της. Η μη εφαρμογή των συμβάσεων και η εργοδοτική αυθαιρεσία πρέπει επιτελούς να θεωρείται από την πολιτεία παράνομη και ανήθικη συμπεριφορά και όχι τελικά να δημιουργεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Οφείλει επίσης να καθορίσει ελάχιστα επίπεδα εργασιακών δικαιωμάτων και για εκείνους τους εργαζόμενους οι οποίοι δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις ώστε η αγορά εργασίας να μην μετατραπεί σε αληθινή ζούγκλα.
Σημαντικό ανοικτό μέτωπο για τους εργαζόμενους, παραμένει το θέμα της ΑΤΑ. Το Συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από το διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη διεκδικεί την επανεκκίνηση του θεσμού, ώστε η ΑΤΑ να συνεχίσει να λειτουργεί ως ο μηχανισμός αυτόματης αποκατάστασης της αγοραστικής δύναμης των μισθών, από τον πληθωρισμό. Έτσι όπως λειτούργησε με επιτυχία για τόσα χρόνια, συμβάλλοντας δημιουργικά όχι μόνο στην προστασία της αγοραστικής δύναμης των μισθών αλλά και στην συνομολόγηση μακροχρόνιων συλλογικών συμβάσεων και κατά συνέπεια στη διατήρηση ομαλών εργασιακών σχέσεων.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Δεύτερη μεγάλη προτεραιότητα του Συνδικαλιστικού κινήματος μετά τα εργασιακά, είναι ασφαλώς ο αγώνας για την επαναφορά σημαντικών κοινωνικών δικαιωμάτων που αφορούν ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού όπως τους συνταξιούχους μας που τα εισοδήματα τους έχουν κατακρεουργηθεί με απώλειες που ξεπερνούν το 30%, τους πολύτεκνους, τις οικογένειες με φοιτητές, τις εργαζόμενες γυναίκες, τους νέους που μαστίζονται από την ανεργία και την έλλειψη προοπτικής.
Διεκδικούμε επανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, το οποίο την τελευταία τετραετία έχει κυριολεκτικά αποδομηθεί. Αγωνιζόμαστε για να επανέλθει η φιλοσοφία που αντιλαμβάνεται το κράτος ως φορέα δικαιότερης ανακατανομής του κοινωνικού πλούτου και όχι ως φιλανθρωπικό σύλλογο που προσφέρει ελεημοσύνη.
Ιδιαίτερα όσο αφορά τους συνταξιούχους, θεωρούμε ότι η συμπεριφορά την οποία τυγχάνουν είναι το λιγότερο κοινωνικά απαράδεκτη και δοκιμάζει πραγματικά την αξιοπρέπεια τους ως ανθρώπους και ως πολίτες.
Μια σημαντική συμβολή στην ευημερία των συνταξιούχων μας αλλά και όλου του κυπριακού λαού, θα είναι η εφαρμογή στην πράξη του ΓΕΣΥ όπως αυτό έχει ψηφιστεί από τη Βουλή γι’αυτό και μετά την ψήφιση των νομοσχεδίων εκεί επικεντρώνεται ο αγώνας μας.
Το ΓΕΣΥ, αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα που καταδεικνύει ότι η επιμονή και η σταθερότητα στους κοινωνικούς αγώνες φέρνουν αποτελέσματα.
Για τα κουρεμένα Ταμεία Προνοίας, ακόμα περιμένουμε την αποκατάσταση, την οποία ρητά μας έχουν υποσχεθεί. Ας ανταποκριθούν πρώτα σε αυτά που ρητά έχουν δεσμευτεί αλλά τα έχουν γράψει στα παλιά τους παπούτσια, μετατρέποντας και το ρήμα δεσμεύομαι σε ανέκδοτο πριν αρχίσουν τα διάφορα πυροτεχνήματα εν όψει προεδρικών εκλογών.
Τρίτη μεγάλη προτεραιότητα για το Συνδικαλιστικό κίνημα θέλω να σημειώσω ότι αναδεικνύεται η ανάγκη υπεράσπισης των θεσμών τριμερούς συνεργασίας και κοινωνικού διαλόγου, οι οποίοι λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι τον τελευταίο καιρό δεν τυγχάνουν του αναγκαίου σεβασμού. Αφήνω το γεγονός ότι σε όλο το εύρος της λειτουργίας της κυβέρνησης οι θεσμοί κοινωνικού διαλόγου όπως η Οικονομική Συμβουλευτική Επιτροπή, η Επιτροπή Προστασίας Καταναλωτών, η Επιτροπή για την Παραγωγικότητα και πολλές άλλες, είτε έχουν πλήρως αδρανήσει, είτε υπολειτουργούν.
Στέκω ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν άμεσα τους κοινωνικούς εταίρους και παραδοσιακά αποτελούσαν αντικείμενο τριμερούς συνεργασίας. Αυτή τη στιγμή συνολικά οκτώ νομοσχέδια ή κανονισμοί, βρίσκονται ενώπιον της Βουλής χωρίς να έχει γίνει καμία ουσιαστική ενημέρωση ούτε έχουν περάσει από το Εργατικό Συμβουλευτικό Σώμα, το οποίο ολοένα και περισσότερο υποβαθμίζεται και γίνεται διακοσμητικό.
Προειδοποιούμε ότι η ΠΕΟ δεν πρόκειται να μείνει απαθείς σε αυτή τη διαδικασία. Οι θεσμοί τριμερούς συνεργασίας, όπως και ο Κώδικας Βιομηχανικών Σχέσεων, έχουν κτιστεί στον τόπο μας με την καθοριστική συμβολή και συμμετοχή της Ομοσπονδίας μας. Η ισορροπία του συστήματος στηρίζεται στο σεβασμό των θεσμών και κυρίως στην εμπιστοσύνη και αξιοπιστία των κοινωνικών συνομιλητών, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και το κράτος. Αν το κράτος ως κοινωνικός εταίρος δεν σέβεται τους θεσμούς, τότε και το Συνδικαλιστικό Κίνημα θα είναι υποχρεωμένο να επανεξετάσει την στάση του και την συμπεριφορά του.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το 2017 θα είναι και η χρονιά πραγματοποίησης του 27ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΠΕΟ. Φιλοδοξία μας, είναι να μετατρέψουμε το Συνέδριο, σε κορυφαίο κοινωνικό φόρουμ μέσα από το οποίο θα εκφραστούν οι αγωνίες και οι προτεραιότητες των εργαζομένων. Πρόθεση της ηγεσίας της ΠΕΟ είναι να αξιοποιήσουμε το Συνέδριο για ένα ειλικρινή και ανοικτό διάλογο με τους εργαζόμενους και την κοινωνία, για όλα τα μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν.
Γι’ αυτό και ολοκληρώνοντας τον χαιρετισμό μου στο συνέδριο σας, θέλω να κλείσω με ένα κάλεσμα.
Την αντεπίθεση που έχουμε εξαγγείλει από το Έκτακτο Συνέδριο του Δεκέμβρη του 2015, την οποία υλοποιούμε με αρκετή επιτυχία, πρέπει να την επεκτείνουμε σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο τον πολιτικό, τον συνδικαλιστικό και τον κοινωνικό αλλά και τον οργανωτικό, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ισχυρή, υπεύθυνη αλλά και μαχητική ΠΕΟ, είναι σήμερα όσο ποτέ αναγκαία και χρήσιμη για τους εργαζόμενους, για τους αδύνατους και τους μη προνομιούχους.
Εύχομαι στο Συνέδριο σας κάθε επιτυχία. Η ΠΕΟ βασίζεται στο Τμήμα σας στους μικρούς και μεγάλους αγώνες που μας αναμένουν.
Καλή δουλειά