Εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ επιτρέψετε μου να χαιρετίσω τη πρωτοβουλία της ΣΗΔΗΚΕΚ για τη πραγματοποίηση της σημερινής ημερίδας με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις. Το θέμα συνεχίζει να είναι για τη κοινωνία μας επίκαιρο και κεφαλαιώδες αφού η κυβέρνηση, έτσι και αλλιώς, δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε.
Παρέμβαση Πάμπη Κυρίτση Γενικού Γραμματέα ΠΕΟ
Στην ημερίδα που διοργανώνει η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ
με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις
23 Μαρτίου 2017
Εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ επιτρέψετε μου να χαιρετίσω τη πρωτοβουλία της ΣΗΔΗΚΕΚ για τη πραγματοποίηση της σημερινής ημερίδας με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις. Το θέμα συνεχίζει να είναι για τη κοινωνία μας επίκαιρο και κεφαλαιώδες αφού η κυβέρνηση, έτσι και αλλιώς, δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε.
Θα ξεκινήσω την παρέμβαση μου χαιρετίζοντας το γεγονός ότι ως αποτέλεσμα της υπεύθυνης και αποφασιστικής στάσης των δυνάμεων που απορρίπτουν τους νεοφιλελεύθερους δογματισμούς, έγινε δυνατό με την γνωστή απόφαση της Βουλής που δεν επιτρέπει συνέχιση της διαδικασίας, να εμποδιστεί μέχρι σήμερα η ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα των πλέον σημαντικών οργανισμών κοινής ωφέλειας που είναι η CYTA και η ΑΗΚ.
Χωρίς να θέλουμε να αυτοπαινευόμαστε, νομίζω ότι είναι γενικά αποδεκτό ότι η στάση της ΠΕΟ, η στάση της ΣΗΔΗΚΕΚ και των κλαδικών της στους υπο ιδιωτικοποίηση οργανισμούς, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή των κυβερνητικών σχεδιασμών. Παρά τη σχετική απόφαση της Βουλής δεν έχουμε προφανώς αυταπάτες για τις κυβερνητικές προθέσεις και σε καμία περίπτωση δεν μας επιτρέπεται να εφησυχάσουμε.
Η ΠΕΟ αντιτίθεται στις ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο γιατί ως συνδικαλιστική οργάνωση υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτούς τους οργανισμούς. Ως εργατική Ομοσπονδία που εκφράζει στα ευρύτερα κοινωνικά συμφέροντα των δυνάμεων της εργασίας , αφετηρία μας είναι η θέση αρχής ότι τα αγαθά δημόσιας ωφέλειας δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας αλλά να υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο και να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη παραχώρηση τους σε όλους τους πολίτες.
Η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί μέχρι σήμερα εκεί και όπου έχουν πραγματοποιηθεί σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις στο όνομα των καταναλωτών και της «ελεύθερης αγοράς», αυτό που δείχνει είναι ότι όταν αυτά τα αγαθά γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας από ιδιωτικά μονοπώλια και το κέρδος είναι το μοναδικό κίνητρο διαχείρισης τους, τότε είναι που δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση ότι ο πολίτης έχει πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες σε προσιτές τιμές.
Μάλλον το αντίθετο που συμβαίνει και τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά.
Η σημερινή ημερίδα πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά την κατάθεση νέου νομοσχεδίου, το οποίο επιχειρεί ξανά, την ιδιωτικοποίηση της CYTA. Χωρίς κανένα διάλογο, χωρίς καμία διαβούλευση επανέρχονται για να επιβάλουν πάση θυσία την ιδιωτικοποίηση.
Έστω και αν για να αποσπάσουν συμμάχους, προσπαθούν να ντύσουν την πρόθεση τους σε ένα πιο αποδεκτό και εύπεπτο περιτύλιγμα, εμφανίζοντας την ιδιωτικοποίηση ως κάτι διαφορετικό, εν τούτοις για μας είναι ξεκάθαρο ότι η μόνη διαφορά βρίσκεται στη μεθόδευση. Είτε μετοχοποίηση, είτε αποκρατικοποίηση, είτε μερική, είτε ολική το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Αυτό αποδεικνύει και η παγκόσμια εμπειρία.
Σε αυτή τη διαδικασία ο πλέον πολιτικά εκτεθειμένος συνεχίζει να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η συμπεριφορά του στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί μνημείο πολιτικής ασυνέπειας. Δεσμεύτηκε, προεκλογική αποδεσμεύτηκε μετεκλογικά δήθεν για λόγους ανωτέρας βίας και όταν η ανώτερα βία δεν μπορούσε να τεκμηριωθεί η κυβέρνηση ανακάλυψε ότι το θέμα δεν είναι εισπρακτικό αλλά ιδεολογικό. Νομίζω ότι ένας από τους πολλούς λόγους που το ρήμα «δεσμεύομαι» στην Κύπρο έχει γίνει ανέκδοτο, είναι και αυτή η δέσμευση του κ. Αναστασιάδη.
Ούτε και το φιάσκο των ιδιωτικοποιήσεων στο Λιμάνι της Λεμεσού φαίνεται ότι δεν τους πτοεί.
Τι έχουμε στην πραγματικότητα στο Λιμάνι Λεμεσού;
Χάος, σοβαρές καθυστερήσεις και τεράστιες ζημιές στους εμπορευόμενους και την οικονομία, απώλεια και ζημιές για το κράτος και την κοινωνία. Yπερκέρδη στους ιδιώτες. Κατά τα άλλα αποδίδουν στην αριστερά ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα.
Που είναι οι ποιοτικότερες υπηρεσίες με φτηνότερο κόστος; Ποιος πληρώνει το λογαριασμό από τις επιπτώσεις που είναι εξόφθαλμες και αναντίλεκτες;
Ένα από τα πλέον προσφιλή επιχειρήματα όσων προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι με αυτές προωθείται η δικαιοσύνη σε σχέση με τα ωφελήματα των εργαζομένων μεταξύ του ημικρατικού και του ιδιωτικού τομέα. Είναι αλήθεια ότι στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα εκεί που κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια και δεν υπάρχει οργάνωση και συλλογική σύμβαση, οι όροι απασχόλησης όχι απλά είναι υποδεέστεροι αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι όροι μισθωτής δουλείας. Δεν επιτίθενται όμως σε αυτούς τους όρους ούτε έχουν εισηγήσεις πως αυτοί θα εξαλειφθούν. Ούτε βέβαια μας εξηγούν πώς η υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων στους ημικρατικούς οργανισμούς θα βοηθήσει στην βελτίωση των υπολοίπων. Από την εμπειρία του Συνδικαλιστικού κινήματος σε άλλες χώρες, εμείς εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις εκεί που σίγουρα συμβάλλουν, είναι στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την αμφισβήτηση των Συλλογικών Συμβάσεων και σε τελική ανάλυση έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στα δικαιώματα και στο επίπεδο των μισθών στο συνόλο των εργαζομένων.
Λέγοντας αυτά δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση την ανάγκη όχι μόνο του εκσυγχρονισμού αλλά και της προσαρμογής των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας στις απαιτήσεις της σημερινής εποχής. Ούτε σημαίνει ότι θεωρούμε ότι όλα όσα αφορούν αυτούς τους οργανισμούς είναι ρόδινα και αγγελικά πλασμένα. Μακριά από εμάς κάθε τέτοια προσέγγιση.
Αν για κάποιους ειλικρινής έγνοια είναι ο εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση της λειτουργίας και της παραγωγικότητας αυτών των οργανισμών τότε εμάς θα μας βρίσκουν σύμμαχους.
Είναι οι εργαζόμενοι οι πρώτοι που απαιτούν και πρέπει να απαιτούν αυτό τον εκσυγχρονισμό. Ποιος όμως έχει την κύρια ευθύνη για την προώθηση του; Γιατί αυτός ο εκσυγχρονισμός συνέχεια αποπροσανατολίζεται και κατά κανόνα μένει στο στάδιο των μελετών;
Φίλες και φίλοι
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων έχουμε επίγνωση ότι δεν έρχεται από το πουθενά είναι μόνο ένα μέρος της πολιτικής της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης που επιβάλλεται τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας από τη συντηρητική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της δεξιάς. Βέβαια η κυβέρνηση υλοποιεί με τη σειρά της, με περισσή θα έλεγα σπουδή, τις κυρίαρχες πολιτικές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Τις πολιτικές του κ. Ντάιζεμπλουμ, ο οποίος χτες ακόμα, απέδωσε τα εξόφθαλμα και πασιφανή πλέον αδιέξοδα της Ευρωζώνης τα οποία διευρύνουν τις ανισότητες και εμπεδώνουν την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, στα ποτά και τις γυναίκες.
Μιας αναδιάρθρωσης η οποία εστιάζεται στην σαρωτική υποτίμηση της εργασίας μέσα από την διαδικασία της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και την υπόσκαψη και συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.
Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών καταγράφονται όχι στις δικές μας αναλύσεις, αλλά στα στατιστικά στοιχεία της ίδιας της Eurostat και της κυπριακής στατιστικής υπηρεσίας.
Η Κύπρος σήμερα είναι με διαφορά η πρώτη χώρα σε ρυθμό διεύρυνσης της κοινωνικής ανισότητας και σε ρυθμό μείωσης των μισθών και του εργατικού κόστους
Είναι όμως η τελευταία σε δαπάνες κοινωνικής προστασίας και τελευταία σε δαπάνες δημόσιας υγείας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν είναι λοιπόν δογματισμός να αντιστέκεται κάποιος σε αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές και σε αποφάσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου αν είναι δογματισμός να επιμένουν στον κοινωνικό έλεγχο πάνω στα αγαθά δημόσιας ωφέλειας τότε δεν έχουμε παρά να παραμείνουμε δογματικοί. Δογματικοί στο ότι θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε σε αυτού του είδους τις «μεταρρυθμίσεις» και να παλεύουμε για ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης το οποίο να υπηρετεί τους πολλούς και όχι τους λίγους, να σέβεται το δημόσιο πλούτο και τα κοινωνικά αγαθά και να προωθεί όχι την ανισότητα και την εκμετάλλευση αλλά την πρόοδο και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Με αυτά εύχομαι κάθε επιτυχία στην ημερίδα, κάτι που είμαι σίγουρος ότι θα εμπλουτίσει τον προβληματισμό και θα φωτίσει ακόμα περισσότερο τις διάφορες πλευρές και διαστάσεις του θέματος που σήμερα είμαστε εδώ για να συζητήσουμε.
Ευχαριστώ