Επιτρέψετε μου εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ να καλωσορίσω όλες και όλους στην αποψινή πολιτιστική εκδήλωση η οποία εντάσσεται και αυτή στο πλαίσιο των δράσεων που πραγματοποιεί το κίνημα μας προς τιμή της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
ΟΜΙΛΙΑ Γ.Γ ΠΕΟ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 8ης ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Χαιρετισμός Πάμπη Κυρίτση, Γενικού Γραμματέα ΠΕΟ
Εκδήλωση-Θεατρική παράσταση που διοργανώνει το Γραφείο Γυναικών ΠΕΟ προς τιμή της 8ης του Μάρτη-Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
«Η Αισιέ πάει διακοπές»
Αίθουσα εκδηλώσεων ΠΕΟ, 20 Μαρτίου 2017
Επιτρέψετε μου εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ να καλωσορίσω όλες και όλους στην αποψινή πολιτιστική εκδήλωση η οποία εντάσσεται και αυτή στο πλαίσιο των δράσεων που πραγματοποιεί το κίνημα μας προς τιμή της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Ιδιαίτερα καλοσωρίζω τις Τουρκοκύπριες συμπατριώτισσες και Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας που είναι απόψε μαζί μας. Ο αγώνας του του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της Κύπρου ενάντια στις διακρίσεις είναι ταυτόχρονος και παράλληλος με τον αγώνα για επανένωση του τόπου μας.
Μια και η αποψινή εκδήλωση αποτελεί την ολοκλήρωση μιας σειράς δραστηριοτήτων οι οποίες έδωσαν την δυνατότητα στην ΠΕΟ να έλθει σε επαφή με δεκάδες χιλιάδες οργανωμένες γυναίκες και να τιμήσει έτσι την 8η του Μάρτη, επιτρέψετε μου επίσης να συγχαρώ το Γραφείο Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων για την ανάδειξη αυτής της σημαντική μέρας σε σημείο αναφοράς στον αγώνα για ισότητα και ισοτιμία των γυναικών, αλλά και γενικότερα στον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή διάκρισης. Ιδιαίτερα για τις κοινές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει με το γραφεί γυναικών της ΝΤΕΒ-ΙΣ αλλά και άλλων τουρκοκυπριακών προοδευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων του τόπου προβάλλοντας από κοινού το πολύ εκφραστικό σύνθημα «Ισότητα σε μια επανενωμένη πατρίδα».
Με την ευκαιρία της 8ης του Μάρτη χαιρετίζουμε συντροφικά την γυναίκα αγωνίστρια, που αντιμάχεται την εκμετάλλευση και την διπλή γυναικεία καταπίεση, που ποτέ δεν υποτάχτηκε στη μοίρα της και ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα της κοινωνικής αδικίας.
Τιμούμε την απλή καθημερινή σημερινή γυναίκα. Αυτή που εργάζεται από το πρωί ως τη νύχτα για ένα μεροκάματο και που τώρα υποχρεώνεται λόγω των αποφάσεων της σημερινής κυβέρνηση να εργάζεται και τα Σαββατοκύριακα. Τη γυναίκα που βιώνει την οδύνη της απόλυσης και της απώλειας της εργασίας της. Που βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια και υπόκειται σε εκβιασμούς και πιέσεις. Αυτή που αγωνίζεται να μεγαλώσει τα παιδιά της μόνη της, Αυτή που αναγκάζεται να ξενιτευτεί για να τα βγάλει πέρα. Τη γυναίκα που είναι θύμα βίας ή εκμετάλλευσης κάθε μορφής.
Για μας είναι σαφές ότι αγώνας των γυναικών για ισοτιμία και χειραφέτηση είναι πρώτα από όλα ταξικός αγώνας. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα της εργατικής τάξης, αντρών και γυναικών, για υλοποίηση του οράματος για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς ταξικές, κοινωνικές ή άλλες διακρίσεις λόγω θρησκείας, χρώματος ή φύλου.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Ζούμε σε μια εποχή που ο ακραίος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει κυριαρχήσει και το εργατικό κίνημα δέχεται ολομέτωπη επίθεση.
Αυτή την ωμότητα και επιθετικότητα του καπιταλισμού, βιώνουμε τα τελευταία χρόνια σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια και εμείς εδώ στην Κύπρο, μέσα από την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας την οποία επιβάλλει η δεξιά κυβέρνηση του Δημοκρατικού Συναγερμού, υλοποιώντας με μεγάλη προθυμία, τα μνημόνια και τις κυρίαρχες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η θέση της εργαζόμενης γυναίκας έχει επιδεινωθεί σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό από αυτή την επίθεση, αφού βιώνει πρώτη και με πιο σκληρό τρόπο, τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται. Όχι μόνο ενισχύονται οι ήδη υπάρχουσες διακρίσεις αλλά δημιουργούνται και καινούργιες.
Σε συνθήκες ύφεσης και ραγδαίας υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων για να μπορέσει η γυναίκα να αντιμετωπίσει τα μεγάλα κοινωνικά και εργασιακά εμπόδια και τις άνισες αφετηρίες, έχει ανάγκη από ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, με επάρκεια κοινωνικών παροχών και κοινωνικών υποδομών. Στην πράξη όμως είναι το αντίθετο που συμβαίνει. Αυτοί οι τομείς είναι οι πρώτοι που κτυπιούνται από τις περικοπές και τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται.
Παρά τις δυσκολίες και την επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα όχι μόνο δεν έχει γονατίσει, όχι μόνο δεν έχουμε συμβιβαστεί με την πολιτική της υποτίμησης και υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων αλλά έχουμε αποφασίσει μέσα από το έκτακτο μας συνέδριο εδώ και 2 σχεδόν χρόνια και έχουμε περάσει στην αντεπίθεση. Διεκδικούμε επαναφορά των δικαιωμάτων που είχαν συρρικνωθεί, και με πιο έντονο και αποφασιστικό τρόπο θέτουμε στο τραπέζι το ζήτημα της νομοθετικής υποχρέωσης των εργοδοτών να εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις.
Το 2017 αναμένεται να είναι μια ιδιαίτερα έντονη χρονιά, αφού μπροστά μας, εκτός από την μάχη της επαναφοράς των δικαιωμάτων που προβλέπουν οι συλλογικές μας συμβάσεις, έχουμε πολλά ανοιχτά μέτωπα που αναπόφευκτα θα απαιτήσουν και σκληρές και δύσκολες μάχες για την ΠΕΟ και το Συνδικαλιστικό κίνημα. Έχουμε τη μάχη της ΑΤΑ, την οποία θα την δώσουμε μέχρι τέλους. Τη μάχη για εφαρμογή ΓΕΣΥ όπως έχει συμφωνηθεί, στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Τον αγώνα για επαναφορά σημαντικών κοινωνικών δικαιωμάτων που αφορούν ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Τους συνταξιούχους μας που μειώθηκαν 30% τα εισοδήματα τους, τους νέους που μαστίζονται από την ανεργία και την έλλειψη προοπτικής, τους μονογονιούς, τους πολύτεκνους, τις οικογένειες με φοιτητές, τις εργαζόμενες γυναίκες με δημιουργία υποδομών διευκολύνσεων τους κτλ
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Φίλες και φίλοι
Η επιλογή να τιμηθεί η 8η του Μάρτη και μέσα από μια θεατρική παράσταση, ένα κατ’ εξοχήν πολιτιστικό γεγονός δημιουργία εργατών του πνεύματος και της τέχνης, κύρια γυναικών, δεν είναι νομίζω τυχαία. Η σχέση της ΠΕΟ με τον πολιτισμό είναι σταθερή και μόνιμη και όχι ευκαιριακή. Εδράζεται στη διαχρονική μας αντίληψη ότι ο ρόλος μας ως ταξικό συνδικάτο δεν εξαντλείται μόνο στην διεκδίκηση στενά οικονομικών αιτημάτων των εργαζομένων αλλά επεκτείνεται στην διεκδίκηση μιας ευρύτερης αναβάθμισης της ποιότητας ζωής τους.
Σε μια εποχή που ο πολιτισμός γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί σε εμπορεύσιμο καταναλωτικό είδος, θεωρούμε ότι ο αγώνας για πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη των εργαζομένων αποτελεί μια ακόμα μορφή αντίστασης και διεκδικητικής δράσης.
Πολύ περισσότερο όταν αυτή η δράση προορίζεται να αναδείξει την ανάγκη της ειρήνης και της επαναπροσέγγισης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, την ανάγκη να αφήσουμε πίσω τον πόνο του παρελθόντος, να πούμε αλήθειες για να επουλώσουμε πληγές, ώστε να επανενώσουμε την πατρίδα και το λαό μας σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας με ένα κοινό όραμα. Μια Κύπρο όπου όλα τα παιδιά της Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι θα ζουν αρμονικά και θα χτίζουν από κοινού μέλλον τους.
Είναι γι’αυτό που με αυτή την ευκαιρία στέλλουμε το ισχυρό μήνυμα στους ηγέτες – διαπραγματευτές ότι ζητούμε να ξεκινήσουν ξανά το συντομότερο οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις και να εργαστούν με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο και δέσμευση για να υπάρξει κατάληξη. Για να ανοίξει ο δρόμος για λύση και επανένωση.
Θέλω λοιπόν εκ των προτέρων να συγχαρώ θερμά όλους τους συντελεστές του έργου, το οποίο είναι βασισμένο στο βραβευμένο βιβλίο της Κωνσταντίας Σωτηρίου και ιδιαίτερα την σκηνοθέτρια Μαρία Μανναρίδου-Καρσερά και τους ηθοποιούς της Θεατρικής Ομάδας «Σόλο για τρεις», Πόπη Αβραάμ, Κωνσταντίνο Αλκιβιάδη, Ηλιάνα Κάκκουρα, Αντρούλλα Ηρακλέους και Χριστίνα Χριστόφια. Είμαι βέβαιος ότι απόψε θα απολαύσουμε μια ωραία παράσταση.
Θέλω να τελειώσω τον χαιρετισμό μου μια τη διαβεβαίωση. Ότι θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τον αγώνα για πραγματική ισοτιμία αντρών και γυναικών, για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη. Για ζωή με αξιοπρέπεια. Για ένα κόσμο ειρηνικό και ασφαλισμένο, χωρίς πολέμους και αιματοχυσίες, χωρίς πείνα και δυστυχία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για ισότητα σε μια επανενωμένη Κύπρο όπως είναι το σύνθημα της φετινής μας εκστρατείας για την 8η του Μάρτη.
Ευχαριστώ